Raptem parę dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Z rozkazu Dowódcy AK generała Tadeusza Komorowskiego, rozpoczęła się 01.08.1944 roku. Podczas kolejnych 63 dni powstańcy toczyli bitwę, której to celem była niepodległa Polska, wolna od zbrojnej interwencji niemieckiej a także władczości sowieckiej. Wedle obliczeń, ok. 16 tysięcy ludzi zostało pozbawionych życia w trakcie walki o stolicę, zaś rannych było 25 tysięcy osób, a wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Poza tym, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary mordów przeprowadzanych poprzez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Zdecydowanie największe nasilenie rzezi na ludności cywilnej nastąpiło w czasie pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy obowiązywał rozkaz Hitlera o ludobójstwa w Warszawie.
Jednakże, mimo bezgranicznego poświęcenia oraz niewiarygodnego bohaterstwa żołnierzy AK, a także zwykłych niemundurowych - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, bezspornie należy dbać o odwagę a także pamięć ludzi biorących aktywny udział w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież walczyli o godność i wolność człowieka. Wobec tego warto nie tylko w ten jedyny dzień w ciągu całego roku, ale też nieco częściej zatrzymać się na kilka chwil w tym codziennym pędzie życia i uświadomić sobie, jak wiele wyrzeczeń i poświęceń musieli przyjmować ludzie w tamtych czasach i w jak bohaterski sposób udowadniali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Współcześnie nietrudno jest nieobiektywnie oceniać tamtych ludzi, jednakże nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zupełnie odmiennych realiach niż my. Warto też zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to aby dowiedzieć się o większej ilości informacji, które są niezmiernie ważne i potrafią zmienić nasze myślenie zasadniczo diametralnie. Ukażmy swoją empatię i respekt.